Keek op de week

11 aug 2023

Ben van Stijn

RECES

Op het moment dat ik dit schrijf is het in de politiek een periode van reces, Een periode waarin er door de raad niet vergaderd wordt en om die onterechte reden vaak gezien wordt als een periode waar er niets gebeurt. Het tegenovergestelde is echter waar. Natuurlijk raadsleden hebben ook vakantie en zijn over het algemeen iets minder actief, maar stilzitten? Nee. De komende maanden zullen zeer intensief zijn en van vele politici het uiterste vragen, zeker ook in onze gemeente Voorne aan Zee.

Vele onderwerpen vragen onze aandacht in onze gemeente, ik zal er een aantal noemen: woningbouw, De Verwondering (nieuwe school in Brielle), verzanding van de kust, de energietransitie (wel of geen zonnepanelen- en windmolens en waar wel of juist niet), de situatie rondom de coffeeshop, het wietexperiment, opvang en huisvesting vluchtelingen, asielzoekers, statushouders en arbeidsmigranten, parkeerproblemen in onze binnensteden en wijken, de ontsluiting van ons eiland (ik zal hier niet weer beginnen over het doortrekken van de metro), het groenonderhoud, de plas van Heenvliet enz. enz.

U zult over al deze onderwerpen de komende periode horen en daar wordt nu door vele aan gewerkt door te onderzoeken, te bezoeken, te verdiepen en het stellen van vragen en het indienen van moties.

En toch, daar ga ik het in deze column niet over hebben, want er staat ons na de zomervakantie nog iets anders te wachten waar vele politici en vrijwilligers zich al voor aan het warmlopen zijn, de verkiezingen van de Tweede Kamer in november. Ik vrees dat dit een niet eerder gezien spektakel gaat worden.

Wij allen staan immers voor een belangrijke keus, namelijk welke kant willen wij op met Nederland en welke politieke richting hoort daarbij? Keus genoeg zou je zeggen in dit politiek steeds meer verdeelde land. De Tweede Kamer kent, na diverse scheuringen, inmiddels 21 of misschien zelfs al 22 partijen. Volgens mij het recept voor een onbestuurbaar land, immers ga maar eens een kabinet formeren die al die stromingen bij elkaar moet brengen en tegelijkertijd de broodnodige vernieuwen doorvoert. En naar mijn mening kan dat alleen door een nieuwe generatie politici, met echt nieuw elan, nieuwe ideeën en vooral een andere toon. Ik snak naar politici die op heldere wijze hun plannen kunnen uitleggen, waarom het nodig is om lastige besluiten te nemen en hun opponenten daarin serieus in meenemen. Met 22 politieke partijen en nog veel meer stromingen is het nodig dat er politici komen die gemotiveerd en gedreven leiding nemen en geven. Ik hoop dat de komende campagne dit soort leiders zal opleveren, die praten over hun ideeën voor de toekomst i.p.v. het elkaar afbranden op de ideeën van de ander. Nieuw elan? We gaan het zien. De voortekenen zijn echter niet best, de messen lijken geslepen.

Ik ben daarom wel blij dat mijn partij (PvdA) samen optrekt met GroenLinks met een gezamenlijk verkiezingsprogramma en een gezamenlijke kieslijst. De keus van Jesse Klaver en Attje Kuiken om niet te strijden om wie de nieuwe leider moet worden, maar een stapje terug te doen vind ik grootmoedig en laat zien dat het wel kan. Ik ben er trots op bij een beweging te horen die de moed heeft verschillen te overbruggen, intern te spreken over die verschillen en eensgezind daarmee naar buiten komt. Ik hoop dat dit moedige besluit zal worden beloond door de kiezer en misschien, heel misschien GroenLinks – PvdA de grootste partij van Nederland maakt.

Zoals ik zei vraagt dat om nieuwe leiders, nieuwe politici. Bij de vorige verkiezingen heb ik gestemd op zo’n jonge, nieuwe politicus. Habtamu Emke de Hoop, geboren in Addis Abeba, achtergelaten in een café en geadopteerd door Friese pleegouders uit Wommels. Heeft het in de Tweede Kamer net zo makkelijk over zijn Pake en Bepe als over allerlei ingewikkelde politieke onderwerpen. En met zo’n achternaam kan het niet anders dan goed gaan.

Ik hoop op een hoge plaats voor Haptamu en dan zal hij mijn stem krijgen.

Tot die tijd wens ik eenieder nog een mooi staartje van de zomer toe, met iets meer zon. En ik denk en verwacht dat er nog mooie en hoopvolle tijden aankomen.