Keek op de week

17 okt 2025

Kunnen we het nog respectvol oneens zijn?

Over drie weken zijn de landelijke verkiezingen. En eerlijk gezegd maak ik me daar een beetje zorgen over. Niet eens zozeer over de uitslag, maar over hoe we tegenwoordig met elkaar in gesprek gaan. Het lijkt soms alsof polarisatie belangrijker is geworden dan elkaar proberen te begrijpen.

Steeds vaker staan mensen tegenover elkaar in plaats van naast elkaar. Over migratie, over het klimaat, over wonen, over zorg. De discussies worden harder, en de bereidheid om echt te luisteren steeds kleiner. Feiten leggen het af tegen meningen. Terwijl de meeste mensen in de kern hetzelfde willen: een veilig thuis, een leefbare toekomst en een samenleving waarin iedereen meetelt.

Toch lijkt het soms alsof we dat vergeten zijn. In de politiek en in de media ligt de nadruk vaak op wat ons scheidt, in plaats van op wat ons verbindt. De toon is fel, en dat zorgt ervoor dat mensen zich terugtrekken in hun eigen gelijk. Terwijl we juist verder komen als we elkaar blijven opzoeken en proberen te begrijpen.
Ik merk dat ook bij mezelf. Soms vind ik het lastig om naar iemand te luisteren die heel anders denkt dan ik. Maar juist dan probeer ik het bewust wél te doen,omdat ik geloof dat dat de enige manier is om elkaar niet kwijt te raken.

De grote vraagstukken van deze tijd, de woningnood, de zorg, de armoede, de klimaatcrisis, lossen we alleen op als we samenwerken. Niet door elkaar weg te zetten, maar door elkaar serieus te nemen. Door te blijven geloven in solidariteit, in vertrouwen, in het goede gesprek.

Dat begint klein: aan de keukentafel, in de buurt, op het werk. Gewoon door te vragen: waarom denk jij daar zo over? Wat speelt er bij jou? Zo ontstaat begrip. En uit begrip groeit vertrouwen.

Ik hoop dat we in de aanloop naar de verkiezingen dat gesprek blijven voeren. Dat we kiezen voor een land dat niet verder verhardt, maar samenleeft.
We hoeven het niet altijd eens te zijn, als we maar bereid zijn elkaar met respect op te blijven zoeken.