Keek op de week

26 sep 2025

Betty van Viegen

Prinsjesdag. Een dag vol tradities, feestelijk en met veel vlagvertoon. Het is ook de dag die het politieke hoogtepunt van het jaar is, of in ieder geval moet zijn. De minister van financiën maakt zijn begroting voor 2026 bekend. De koning leest de troonrede voor waarin het kabinet haar grootse plannen voor het komende jaar en de vergezichten voor de toekomst uiteenzet.

Voor mij, als politieke junk, is Prinsjesdag normaal iets om naar uit te kijken. Dit jaar verheugde ik mij vooral op de afgewaaide hoeden. Veel spannends verwachtte ik niet van dit demissionaire kabinet. Een kabinet dat zelfs kans heeft gezien om tweemaal te vallen. Een kabinet met een parlementaire steun van slechts 32 zetels. Een kabinet dat voortdurend struikelt en wiens regeerperiode gekenmerkt wordt door onderling wantrouwen en gebakkelei.

Dus zonder veel verwachtingen heb ik naar de, troonrede gekeken, een troonrede waarin, zoals te verwachten, weinig nieuw beleid is opgenomen. Er waren wel een paar zaken die mij opvielen. De koning sprak de zorg uit over het feit dat mensen steeds vaker tegenover elkaar staan. Over de toenemende polarisatie die overal zichtbaar is, op straat, op universiteiten en niet in de laatste plaats ook in Den Haag. Met name zijn oproep aan de politiek: ”heb een open luisterende houding en wees compromisbereid”, deed mij deugd.

Maar dan komt er iets waar ik behoorlijk kwaad om werd. Ik heb het over de opmerkingen in het deel van de troonrede over de buitenlandagenda. Met name het volgende citaat: ”de voortgaande Russische agressie oorlog in Oekraïne, en de humanitaire catastrofe in Gaza. Voor beide brandhaarden geldt dat er zo snel mogelijk een einde moet komen aan het bloedvergieten”. Het is die kwalificatie van datgene wat zich in Gaza voltrekt, die ik zeer pijnlijk vind. In Gaza voltrekt zich inderdaad een humanitaire ramp, maar er werd helaas niet bij vermeld dat de ramp veroorzaakt wordt door de agressie van Israël. Een land dat het internationale oorlogsrecht met voeten treedt. Er is in Gaza sprake van oorlogsmisdaden. De commissie van de Verenigde Naties spreekt nu van genocide, en dat niet ingrijpen medeplichtig maakt.

Die kwalificatie, door de regering, van het drama dat in Gaza plaatsvindt geeft eens te meer de noodzaak aan dat wij onze regering opnieuw moeten laten zien dat alle rode lijnen zijn overschreden, dat we het zat zijn dat er nog steeds onvoldoende maatregelen worden genomen richting Israël.  Dat wij niet medeplichtig willen zijn aan de genocide die daar plaatsvindt. Daarom gaan we op 5 oktober de straat weer op en zullen opnieuw een duidelijk geluid laten aan de politiek laten horen.

Amsterdam kleurt vuurrood op 5 oktober